กระเทาะเปลือกไฟใต้ใครบงการ_บทที่ 1

บทที่ ๑ แรงบันดาลใจ ผมมีแรงบันดาลใจอย่างมากว่า จะต้องค้นหาความจริงว่าอะไรคือปัญหาที่แท้จริงใน ๓ จังหวัดชายแดนภาคใต้ให้ได้ ผมอยากรู้ว่ามันเป็นเรื่องโจรแบ่งแยกดินแดนรัฐปัตตานี หรือว่ามันเป็นเรื่องของกลุ่มผลประโยชน์แย่งกันเป็นใหญ่ หรือว่ามันเป็นเรื่องขัดแย้งทางศาสนา บังเอิญในขณะจิตเกิดคำถามเช่นนั้นขึ้น ผมโชคดีได้เข้าสู่พื้นที่ ๓ จังหวัดชายแดนภาคใต้อย่างคาดไม่ถึง เรื่องของเรื่อง ผมติดต่องานรับเหมาช่วงได้ ในโรงแยกแก๊ส จะนะ จังหวัดสงขลา เมื่อได้งาน ผมก็ต้องเข้าไปควบคุมงานด้วยตนเอง ผมจึงได้โอกาสฝังตัวเงียบๆอยู่ในพื้นที่ ตั้งแต่วินาทีนั้น ทุกสิ่งอย่างที่ผมอยากรู้ ผมค้นหาโดยไม่รอช้า ระหว่างที่ผมกำลังทำงานควบคุมรับเหมาวางท่อก่อสร้างโรงงานแยกแก๊ส เป็นช่วงสถานการณ์ใต้ เพิ่งจะเริ่มมีปัญหาใหม่ๆ ต่อมาไม่นาน ความเลวร้ายทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น มีการลอบฆ่า ลอบยิง เผาวัด ฆ่าตัดคอ ! ผมแอบเดินทางไปมาตามพื้นที่อันตราย หวังจะได้รู้ได้เห็นความเป็นจริงด้วยตัวเอง เพื่อจะเอาไปเป็นวัตถุดิบเขียนให้กับหนังสือพิมพ์บ้านเมือง ที่ผมเขียนประจำอยู่ที่หน้า ๕ คอลัมน์การเมือง ชื่อคอลัมน์ "มอง โลกในแงดี" ซึ่งครั้งแรกผมใช้นามปากกา "เกียรติก้อง มองไกล" โดยส่งต้นฉบับให้ทุกวันที่หัวหน้ากอง บ.ก. คุณวิเชียร อินจนา ต่อมาจึงใช้ชื่อจริง สอาด จันทร์ดี เอาออกมาเขียน เพราะหวังว่า ถ้าใช้ชื่อจริงเขียน จะช่วยให้ฝ่ายรัฐบาล ได้เกิดความเชื่อถือ แต่เอาเข้าจริง มีคนเขาว่า เขียนไปไมผิดกับเป่าสากยังไงยังงั้น เมื่อคนเขาว่า เป่าสากยังไงยังงั้น ผมก็บอกว่าไม่เป็นไร จะเขียนเป็นเล่ม ฝากให้ลูกหลานเอาไว้อ่านในวันข้างหน้า ผมจึงตั้งใจลำดับเรื่องราว เล่าความจริงเอาไว้ในหนังสือเล่มนี้ ผมมีแรงบันดาลใจมากมาย ที่จะทำหนังสือเล่มนี้ให้มีค่าอย่างพอเพียง ท่านผู้อ่านอ่านไปเถิด ผมรับรองว่าท่านจะไม่เสียเวลาเปล่า เพราะเรื่องราวที่ท่านกำลังอ่านอยู่นี้ เกี่ยวข้องกับด้ามขวานแหลมทอง ทางตอนใต้สุดของประเทศท่านก็อยากรู้มิใช่หรือว่า เราจะรักษาด้ามขวานเอาไว้ได้หรือไม่ ? โรงแยกแก๊ส จะนะ จังหวัดสงขลา ภาพที่ ๑ เป็นที่ตัวโรงแยกแก๊ส จะนะ ที่ผมได้มีโอกาสเข้าไปร่วมทำงาน ในตำแหน่งผู้จัดการโครงการ (Project Manager) ทำให้ผมได้มีโอกาสได้รับวัตถุดิบเอามาเขียนหนังสือเล่มนี้ โรงแยกแก๊สแห่งนี้ตั้งอยู่ใกล้ปัตตานีและยะลา ภาพที่ ๒ เป็นภาพ "คนงาน" และช่างฝีมือ กำลังเดินเข้าสู่หน้างาน ในขณะตะวันกำลังจะโผล่ของฟ้า  คนงานทั้งหลายรู้ตัวดีว่า ๓ จังหวัดชายแดนภาคใต้ มีปัญหาร้ายแรง แต่ไม่มีใครอยากรู้เรื่องราว แต่ละคนจะพากันสงบปากสงบคำ ไม่นำเอามาวิพากย์วิจารณ์เลิกงานแล้วกลับห้องนอน ตื่นก็เข้าสู่งานเลย หมดสัญญาการจ้างเดินทางกลับภูมิลำเนาคืนนั้นเลย ดังนั้น การที่ผมได้โอกาสทำงานในดินแดนอันตราย อยู่ในพื้นที่ด้วยตัวเอง ผมจะต้องแสวงหาความรู้ด้วยตัวเองไม่ใช่นั่งเทียนเขียน ไม่ต้องรอสอบถามจากใคร ผมตระเวนไปเงียบๆ เอาตัวเข้าไปนั่งในร้านอาหาร เอาตัวไปหาข่าวในที่ต่างๆ ผมได้รู้ความจริงโดยไม่ยาก เพราะว่าในหมู่บ้านทั้งหลาย เขาพูดกันอย่างไม่ปิดบัง พวกโจรกับชาวบ้านเขาอยู่ด้วยกัน ปะปนรู้จักหน้าตา รู้ว่าเป็นลูกหลานของใคร ไปเรียนวิชากองโจรมาจากประเทศไหน มีการส่งข่าวประสานงานกันอย่างทั่วถึง และ รวดเร็วมาก ผมรู้ความจริงทุกคนพร้อมรบ ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย หูผมได้ยินเขาพูดกันว่า เขาฆ่าตัดคอยังน้อยไป แท้ที่จริงจะต้องฆ่าล้างโคตร.......!! ผมตกใจที่ได้ยิน นึกไม่ถึงเลยว่า ประเทศไทยจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น แต่มันก็เป็นไปแล้ว ชาวบ้านถูกฆ่าทิ้งอย่างป่าเถื่อน โจรวางระเบิดสังหารไปทั่ว ทหารไม่มีวันรู้ดอกว่าใครเป็นโจร แต่โจรสามารถที่จะฆ่าตำรวจทหาร ได้ตลอดเวลาผมได้รวบรวมความกล้า ถามเอากับคนที่ควรถาม ถามว่า "เพราะอะไร...?" ได้รับคำตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ เขาบอกว่าเขาไม่ใช่คนไทย เขาเกลียดคนไทย เขาจะทำอะไรก็ได้ เพื่อจะกวาดล้างคนไทยออกไป แล้วประกาศว่า เขาคือนักรบ พวกเขาไม่ใช่ผู้ก่อการร้าย คำว่าก่อการร้าย เป็นความชั่วร้ายของ อเมริกา ไทยเป็นกะจ๊อกของอเมริกา เลยว่าตามอเมริกานับแต่บัดนั้น ผมคิดอยู่ทุกลมหายใจว่า ก่อนจะตายจากโลกนี้ไป จะขอเขียนหนังสือ ฝากไว้ในโลกา  ผมบอกกับตนเองว่า แรงบันดาลใจมีมากเกินกว่าจะอธิบายเป็นถ้อยคำนี่เป็นบทแรก ในยี่สิบสี่บท ในการเขียนของ คุณสอาด จันทร์ดี ผู้เป็นคอลัมนิส ของหนังสือพิมพ์ไทย หลายฉบับ ทั้งเคยศึกษาวิชาการเมือง จาก " ฮุก บาราฮับ " ประเทศฟิลิปปินส์ เป็นนักทำงาน ตระเวนอยู่ในประเทศตะวันออกกลาง และ อัฟริกา ล่าสุด ทำงานควบคุมการก่อสร้างอยู่โรงแยกแก๊ส จะนะ จ.สงขลา จึงได้วัตถุดิบเอามาเขียน กระเทาะเปลือกไฟใต้ ใครบงการ ?